1.1.13

Het Experimentalisme bestond niet


Moet de Nieuwe Kunst een strijdbare kunst zijn? Moet zij op de barricades voor haar eigen legitimiteit, moeten haar beoefenaars de strijd beleven, zoals eens de futuristen, die en masse stierven in de Eerste Wereldoorlog? Detail: de surrealisten vluchtten en masse naar de Nieuwe Wereld bij het aanbreken van de Tweede Wereldoorlog. Opportunisme was een kenmerk van het surrealisme, niet van het futurisme.


Dada werd als een wapen tegen de bourgeoisie gezien; de Oude wereld werd vernietigd, een nieuwe brak aan. De Nieuwe Kunstenaar moet ook cynisch – soms gewoon sarcastisch – zijn, in dat hij/zij beseft dat de dada en de ready-mades ingekapseld zijn door de kunstpausen. Een vilein sujet blaast een paaseitje in paarse folie met strik duizendmaal op en stelt dat ten toon. In de tijd van Duchamp wellicht een kunstuiting, heden ten dage een gruwel, aangezien het de kopie van het idee van Duchamp is, en nergens laat zien dat het kunst betreft. Kunst critici die hieraan het label kunst hangen, zijn prostituees, geen critici. Kritiek mag absoluut niet alleen maar lovend en prijzend zijn. In het geval van kunst móet zij zelfs afkerig en misprijzend zijn, zodat de kunstenaar geprikkeld wordt te leren, niet in weldaad weg te zakken. Koontz is dus geen kunst, evenmin Matthew Barney. Beiden staan voor een gemakzuchtig maniërisme en zijn geen kunstenaars, maar poseurs, of op zijn hoogst artiesten.

De Nieuwe kunstenaar moet net als Robotklauw (in zijn guise als Culture Vandahl) gekant zijn tegen de gemakzuchtigen, tegen de poseurs, de geldwolven. Zij/hij vecht tegen deze onwerkelijkheden en ziet ze voor wat ze zijn: objecten om stuk te maken. Indien de Nieuwe Kunstenaar een object van Koontz, een wangedrocht van De Kooning, etc. vernield, dan volgt lof uit de kringen der Nieuwe Kunstenaars. Men zou zelfs kunnen zeggen dat er dan nieuwe kunst geschapen is; is het immers niet zo dat de Nieuwe Kunstenaar niet anders kan dan scheppen, zelfs als zij/hij vernielt?

Het cynisme en sarcasme kunnen de Nieuwe Kunstenaar beschermen tegen de inkapseling. Wat met dada is gebeurd, kan ook met de Nieuwe Kunst gebeuren. Sterker, het zal gebeuren. Punk is overgenomen door het grote geld, outsider kunst is ironisch genoeg het eigendom van uiterst insider kunstverzamelaars geworden. etc etc etc etc

In die opzichten moet de Nieuwe Kunstenaar, de Experimentalist, strijdbaar zijn.

Once the property of a tiny avant-garde to being part of the cultural mainstream today
-over dada, maar het geldt voor vrijwel alle experimentele of avangardistische kunstvormen

 

Zodra de Nieuwe Kunst door het establishment ingekapseld wordt, bestaat zij niet meer. Zou een uitgangspunt kunnen zijn. Maar met de gulden regels van de chaos in ons rare brein, laten we dat aan de stroming zelf over. Hel! Ik bepaal hier en nu dat de beweging nooit bestaan heeft, dat zij met terugwerkende kracht sinds het eind der middeleeuwen in het geheim bestaat, dat zij alleen in het donker kan bestaan, dat er geen reden is aan te nemen dat zij nooit bestaan heeft, en dergelijke variaties.